Η μεγαλύτερη επανάσταση είναι αυτή κατά του ίδιου μας του εαυτού… Σε ότι
μας κρατάει πίσω, σε ότι μας περιορίζει, σε ότι μας αφήνει έρμαιο σε πολιτικούς
και ιδεολογικούς προσχηματισμένους λόγους και συμπεριφορές, σε ότι μας
φανατίζει, σε οτιδήποτε μας οδηγεί σε αυθαίρετα συμπεράσματα, γενικεύσεις και
προκαταλήψεις..
Δεν είναι διόλου εύκολο έργο.. Απαιτείται συνεχής αγώνας, προβληματισμός
και αμφισβήτηση.. Ορισμένοι ίσως θεωρήσουν ότι το σκεπτικό είναι ελιτιστικό
(συγκέντρωση των καλύτερων στοιχείων από τα διάφορα «σχήματα» σκέψης) ή ακόμη
και σχετικιστικό ή άκρως συντηρητικό (γιατί άραγε η επανάσταση θα πρέπει να
στρέφεται πρώτα κατά «άλλων υπαίτιων»; .. Όμως, αυτό που τελικά θα πρέπει να
είναι ο στόχος μας θα είναι να διαμορφώνουμε μία δική μας οπτική στα πράγματα,
μία σύνθεση μοναδική και δύσκολη και πραγματιστική που θα απορρίπτει έτοιμες
συνταγές και ρητορείες, και θα χαρακτηρίζεται από ψύχραιμη και συνετή σκέψη..
Είναι μία πρόκληση για τη νέα γενιά… Μία παρακαταθήκη που είναι δύσκολο
να αφεθεί σε επόμενες γενεές — μία κληρονομιά που κάνει τον ακτιβισμό και τις
μάχες για την αποκάλυψη της αλήθειας μία ακόμη πιο ανόθευτη προσπάθεια.. Είναι
μία μάχη κατά του αρνητισμού, της απογοήτευσης, της πραγματικής και συμβολικής
βίας..
Τελικά είναι η πλέον στέρεα βάση για την οικοδόμηση του ορθού λόγου και
διαλόγου — αφήνει χώρο σε όλα τα επιχειρήματα και καταρρίπτει τις εξάρσεις.. Η
επανάσταση που πρέπει να ξεκινήσει από σήμερα κιόλας… Η επανάσταση της αυτοκριτικής,
του αναστοχασμού και του εσωτερικού διαλόγου..
Ντούνης Ανδρέας, Πηγή: http://socialpolicy.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου